Beceremedim iki kelimeden bir cümle oluþturmak. Ýfade edemedim bir türlü sana kendimi. Açýða çýkartamadým kalbimdeki saklý duygularýmý. Hep uzaktan sessizce öylece seyrettim seni. Bakamadým yüzüne doya doya hiç bir zaman. Kaçýrdým hep bakýþlarýmý bakýþlarýndan. Hiç bir zaman bilmedin sana olan hislerimi. Ve hiç kimse bilmedi kalbimdeki yerini. Herkes beni duygusuz bildi, O aþký tanýmaz dedi, Kimseye asla baðlanmaz dedi, Hiç kimse bilmedi, Bu yürek bir tek seni sevdi. Kimseye bakmadý bu gözler, Sana baktýðý gibi. Kimseyi koyamadý yerine. Kim uzatýrsa uzatsýn, Tutmadý asla elini. Þimdi senden çok uzaklardayým. Kader ayýdý benden seni. Zannetme ki ayrýlýnca unuttum, Sanma ki yerine baþkasýný buldum. Ben bir tek seni sevdim, Sonsuza dek de seveceðim. Sen bilmesen de hislerimi, Bir mucize olmasýný, Ümitle bekleyeceðim... Sosyal Medyada Paylaşın:
MertGeyik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.