Birazdan, yaralarýmýn üzerine dökülür gece
Onarýlmaz göçükler ruhumda
Sessizliðe kurþun sýkar, sarnýca vuran damlacýklar
Vakit çekilir kabuðuna
Alýþtýrýldým…
Her gece, yaban bir aðrýnýn koynunda sabahlamaya
Ýhanetse ihanet
Kavgaysa kavga
Dinmiyor isyaným
Þifa ayetleri, dilden dile dolaþsa da
Aklýmda deli fýrtýna
Yaman bir azap, savrulmakta
Bitimsiz yolun, kaim yolcusuydun
Kim attý yüreðini, demir parmaklýklar ardýna?
Zorlarken göðsümün pas tutmuþ kilidini
Kim bozdu yekpare týlsýmý? Sýkýþýp aramýza
Kulaklarýmýzda ezeli sorgucu
Kýþkýrtan arya..
Dipsiz kalabalýklar
Yarým kalmýþ hýçkýrýk
Fersizliðimiz baþýboþ yýllarýn yorgunluðundan ibaret
Ýçi kof, ömür müsvettesi
Yaþadýk da ne oldu ? Geçti gitti.
Tek cümlede toplanýr, geriye kalan
Eðreti bir romanýn final suflesi;
- Cennetim olur musun sevgili? –
Devrim Tülay
19 Aralýk 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.