İsmini sayıklar dilim, ah eder kalbim!

Ne zaman yadetsem
Sinemde demlenen
firkatinle ruhumu serinletsem

Aklým ve
izanýmla sabrýn halinde erisem
Nasibin ihyasýný beklesem,
kanaatle yetinebilsem

Ýçimi titreten
hasretin þevkinden vazgeçip
Umutlarýn hülyasýnda dinlensem

Ahýmla
ömür geçirmesem
Aþkýn þavkýyla yetinsem
Hamdedip eðleþsem


Beni benden
alan bir sýr var ruhumda
Þehrine malik olmadýðým muþtuyla
Kalbimin lahzasýnda ki sancýyla

Fikretmeye takat
erdiremediðim bir sýzýyla
Gözlerin nereye bakar,
niye her daim umutta çar

Hissiyatýmý
tarumar eden ne var
Hangi nefes acziyet
içinde býrakmak için yaþar

Ar ruhun
ve kalbin lisanýdýr ey yar
Yalnýz Rabbine el açar
Kasvet edep için zarar


Ne hazanýn i
bretinde bizarým, ne de kýþým
Ben açmayan baharlarýn
niyazýnda saklý bir huysuzum

Ne vakit kar yaðsa
yalnýzlýk adýna vurgunum
Bacasý tütmeyen
mazlum gönülleri sorarým

Bir sýcak
ekmeðe hasret sabileri ararým
Çöpe atýlan nimetleri ne yaparým
Kalbimin sancýsýyla aðlarým

Ruhumdan
nüksedenle yanarým
Derviþin hýrkasýný ne yaparým
Gönülde kuruyan güle acýrým


Ey hülasasýndan
ibret almayan nefes

Hangi kitaplar
yazýlýyor bir bak
Ýçinde düðümlenen
girdaptan çýkýp þelale gibi ak

Bir bak etrafýna,
ayetlerden nükseden
o manidar sedaya

Salasý okunan
mevtaya, düþleri kurutan lahzaya
Ruhunu þehretmeyen,
nefsiyle yetinen cana

Mýzrap niye aðlar,
her vuruþunda bir saklý ibret var
Ah yazýlýr mýsralar yakýþýr
güfteler, dile gelen besteler

Niye durmazlar
hangi lisanýn kalbinden konuþurlar
Tefekkür etmekten niçin sakýnýr insanlar

Ýlim öðrenmek
farzken niye uzaklar
Taklitle yetinip öyle kalýrlar


Ne olur bir nepze
olsun anlamaya çalýþ
Kelimelere ne kadar yabancýysan
korkma yakinen taný

Ýçinde deryalarý
barýndýran latif bir çýnar gibidir
Ruhunna cazip gelen ne güzel serdir

Kalbin
niçin aþka taliptir
Azmin yoksa gariptir
Her can nasibiyledir
Hak rýzasý içindir


Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: