Benim aþkým serseri, benim aþkým çileli
Maddenin mâverasý seni beklediðim yer
Yaralý gönlüm veli, þu aklým da zýr deli
Yârine vuslat için ateþten gömlek giyer
Melul bakan gözlerim hýrsýz iki haremi
Kalbini çalarým da hiç anlamazsýn bile
Eðer adým çýkarsa unutursun Keremʼi
Hasretini saçýnla nakþedersin mendile
Ruhumu gördüðünde, bana inan taparsýn
Buna hiç cevaz vermez, gökteki yüce Ýlah
Aþkýmla sarhoþ olup dininden de saparsýn
Namýn müþrik maþuka, çýkar neuzu billah
Ben bir çölüm ey Leyla! Âfitâb-ý aþk yakar
Girdiðinde yanarsan, su bekleme buluttan
Firakým gökyüzünden, akbaba gibi bakar
Sadece kemiklerin, çýkar tahta tabuttan
Aþkýn Kýzýl Denizʼi, çok derin ve çok sýðdýr
Gel girme boðulursun, ikinci Ramses gibi
Sevda yolunda ölen âþýklar ruhen saðdýr
Yerle gökte yaþarlar, ilahî nefes gibi
Soner ÇAÐATAY (21:52) 19 Aralýk 2011 / Wuppertal / Almanya
Kelime:
Âfitâb-ý aþk: Aþk güneþi