GÖNLÜMÜN KÖŞKÜNDEN SOĞUTTUN BENİ

Susuz çöller gibi kurudum yandým
Seraplarý görüp hep gerçek sandým
Ne bir bahar gördüm ne yaza kandým
Dört mevsim görmeden kuruttun beni

Hep sevgiyi dedin,yedin bitirdin
Konuþa konuþa sonu getirdin
Sulu derelerden susuz getirdin
Etim, kemiðimle çürüttün beni

Gün oldu sevgiyi tehdit’e verdin
Günüm bitmez oldu her aným gerdin
Baðýmda güllerim zamansýz derdin
Sonbahar gelmeden kuruttun beni

Çamlýgili sevmelerden býktýrdýn
Bilmez idim ne kahýrlar çektirdin
Kapattýkça perdelerim açtýrdýn
Gönlümün köþkünden soðuttun beni

V.A.Çamlýgil

Sosyal Medyada Paylaşın: