HAMDIM, PİŞTİM, YANDIM

Ne bileyim yanýlmýþým serde cahillik vardý
Aþk sadece kadýn-erkek arasýnda sandým ben
Doðru yolu yeni buldum gönlümü huzur sardý
Allah aþkýný tanýdým hep adýný andým ben.

O zamanlar deliymiþim, tuhafmýþ bir hoþmuþum
Nerede bir güzel görsem çaðlamýþým coþmuþum
Boþ þeylere kafa yormuþ, boþ iþlere koþmuþum
Mevlana’yý tanýyýnca ’hamdým, piþtim, yandým’ ben

Pirsultan’larý tanýdým kendim ile barýþtým
Önüne geçeyim diye kötülükle yarýþtým
Gerçek aþký bulanlarýn arasýna karýþtým
Derviþlerin sofrasýnda suya ekmek bandým ben.

Uzun zaman Yusuf gibi dipsiz kuyuda kaldým
Kendime Aþýk Veysel’i, Yunus’u örnek aldým
Çýktým zifir karanlýktan, o nurlu yola daldým
Susadýðým gerçek aþka iþte þimdi kandým ben.


’Hamdým, piþtim, yandým’ HZ. Mevlânâ.

.
Sosyal Medyada Paylaşın: