Hani o býrakýp giderken seni, Ruhum uyanýlmaz bir uykuya yolcu. Yüreðimin yarýsýndan koparýrken seni, Üþüyordu ruhum yalnýzlýðýnda. Dön desem ne çare?
Geri dönüþü olmayan bir yolda Zaman silinmiþ bir yaðmur gibi Serpilir üzerime. Dön desem ne çare?
Aklýma geldikçe emsalsiz gülüþün Aðlar oldum kýzýl gözyaþlarýyla. Yalnýzlýðýn derinliðinde Karanlýk sinmiþ asi yüreðime, Dön desem ne çare?
Ýlham perileri bile anlamaz oldu Duygular tahammülsüz artýk Kaybettim seni gölgemden habersiz. Paramparça yitik halde bu yürek, Dön desem ne çare?
Sevmeyen ruhlar diyarýnda... Diyordun ya bu yürek baþka? Bir türlü girmedi yeni bir aþka. Baþlayamadýk doðal sayýlar gibi sýfýrdan yarým kalan aþka. Dön desem ne çare?
Mehmet Hatip Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET HATİP YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.