’Var oluþumla’ ’yok oluþumun’ arasýndaki ince çizgide beni sarýp sarmalayan meleklerimi görmezden geldim hep... Oysaki onlar her nefeste yanýmdaydý.. Her an yanýmda oluþlarýný göz ardý ettim... Biri sað yanýmý severken,diðeri sol yanýmý seviyordu,bir nefes aralýðý olmadan.. Öyle sadýklardý ki aþklarýna, Bir kýl inceliði kadar geçmiyorlardý diðer tarafa.. Ama ben... Gözlerini kýrpmayan soluksuz bir sevdanýn þiddetini görememiþtim. Her gece uyurken,baþucumda beni izleyen o maneviyatý tadamadým, bir kez olsun gözümü açýp bakmadým... Onlarýnki öyle bir aþktý ki... Karþýlýksýz sevdanýn sonsuzluðunu üzerime yaðdýrýrken,cehennemin feryat ateþlerini bile hiçe sayýyorlardý... Ben ise... Fani bir meleðin sadece bir defaya mahsus anlýk bakýþlarýnda takýlý kaldým ömrüm boyunca... Üzgünüm sað yaným,üzgünüm sol yaným... ............................................................|O.K|... Sosyal Medyada Paylaşın:
onur kalkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.