ŞUA

Can bir emanettir doðarken bana,
Soluk, lokma, yudum, ömür emanet!
Terkedip de gitmem þurdan þuraya,
Edemem hiyânet, etmem hiyânet!

Sona erecektir geç - er süresi,
Bir sahne! Bir sahne bu yer küresi,
Gün gelince Is’ý dertop düresi,
Edemem hiyânet, etmem hiyânet!

Soluk sona erip... lokman bitince,
Can ki tenden çýkýp, ömür yitince,
Rejisör sahneden dýþa itince,
Edemem hiyânet, etmem hiyânet!

Zaten hor kullandým... boþa kullandým,
Ayaða kullandým, baþa kullandým,
Düþünmeden, tâ bu yaþa kullandým,
Edemem hiyânet, etmem hiyânet!

Hesap sorulursa bir gün... bir yerden,
Büyükden, küçükden, kadýndan, erden,
Ne cevap veririm... bulur da nerden?
Edemem hiyânet, etmem hiyânet!

Hem daha zaman var, peeek çok zaman var,
Acele etmem hiç... burda zîra yâr,
Bir bu kadar yýl daha...bana uyar!
Edemem hiyânet, etmem hiyânet!

Yeter ki duamý, O kabûl etsin,
Duam bir þua gibi O’na yetsin,
’Ýste! ’ demiþ, isterim ben de ne’tsin! ?
Edemem hiyânet, etmem hiyânet!

15.09.2008716.35
Sosyal Medyada Paylaşın: