KELOĞLAN

- Edebiyat öðretmenim merhum Eflâtun
Cem Güney’in aziz ruhuna ithaf -
Keloðlan dolaþýrken yerde on para bulur,
Koþar hemen bakkala kýrýk leblebi alýr.
Yiyerek gezinirken yolu düþer kuyuya,
Merak edip yaklaþýr eðilir bakar suya.
Leblebinin yarýsý parmaklarýndan kayar,
Kel kafasý kýzýnca nice tehditler sayar :
-Vermezseniz yýkarým, kenarýný kaþýný,
Yýkar daðýtýrým der zincirini taþýný !
Bir Arap Bacý çýkar, leblebini yedik biz,
Sihirli bir sofrayla bedelini öderiz.
Donanýr yemeklerle - Açýl sofram deyince
Yedikçe tamamlanýr, herkes yesin doyunca.
Bu teklif Keloðlana oldukça cazip gelir
Sofrayý kabul eder, omuzuna yüklenir.
Annesine müjdeler : - Açýl sofram açýl der!
Demesiyle donanýr çeþit çeþit yemekler,
Yemekler azaldýkça hemen donanýr sofra
Görmeyin Keloðlaný serapa eda , tafra
-Herkesi çaðýralým yesin içsinler bizde !
Der demez davet çýkar, tasarý kalmaz sözde.
Mahalleli toplanýr ne bulurlarsa yerler
- Bu sihirli sofrayý nereden buldun derler?
Keloðlan anlatýrken dinliyor görünürler
Kaþla göz arasýnda sofrayý götürürler.
Keloðlan çok bozulur koþar hemen kuyuya.
-Çabuk verin soframý ! diye seslenir suya.
Arap Bacý çýkarak sorar –Derdin ne ? diye
-Soframý siz aldýnýz verin baþka hediye !
Deyince Arap Bacý bir deðirmen getirir
Keloðlan alýr almaz anasýna götürür,
Sola çevirir altýn, saðda gümüþ dökülür,
Bizimki bu def’a da zenginlikten sýkýlýr,
Deðirmeni býrakýr bodrumun köþesine
Yer, içer, döker, saçar payan yok neþ’esine,
Kýsa bir süre sonra altýn gümüþ tükenir
Çaresiz kaldýðýnda deðirmen akla gelir
Paslanýnca deðirmen sihirini kaybeder
Keloðlan alýþkýndýr, hemen kuyuya gider.
Arap Bacý elinde bir tokmak ile gelir
Deðirmenin yerine bu def’a tokmak verir
Biraz da bozulmuþtur, çýkar aðzýndan bakla :
-Deðirmene benzemez, tokmaðý iyi sakla !
Haksýzlýk gördüðünde dersin : - Tokmaðým kudur !
Tokmak hareket eder, haksýzý bulur vurur.
Keloðlan sevinerek döner gelir evine
Bekler ki annesi de onun gibi sevine.
Annesi hiddetlenir : - Gitti deðirmen, sofra
Elindeki tokmakla nasýl yaparsýn tafra ?
Bilseydin kýymetini, onlar elden gitmezdi,
Þýmarýklýk yapmasan servetimiz bitmezdi.
Bu sözlere kýzýnca der ki : - Vur tokmaðým vur !
Tokmaðý , Keloðlanýn baþýna hýzla vurur,
Dur dedikçe vur anlar daha da hýzlý vurur,
Anasý þaþýrarak çaresiz bakar durur.
Keloðlan akýllanýr, anasýna sarýlýr
Tokmak da bu arada enikonu yorulur.
Tekrar : - Tokmaðým dur! Der, tokmak yavaþlar durur.
Anasýnýn yanýna baðdaþ kurar oturur,
Af diler anasýndan :- Ben ettim, sen etme der !
Nadim olunca oðlu anasý da affeder.
Der ki : - Benim Keloðlum ! çalýþmadan yaþarsan
Bedavacýlýk yapar, av peþinde koþarsan,
Ne adam olabilir, ne de huzur bulursun
Çalýþan kiþilere kolayca av olursun.
Karýncayý örnek al, Cýrcýr Böceði olma ,
Bu yaþam savaþýnda kimseden geri kalma!
Keloðlan nasihatý kabullenip çalýþýr,
Tembelliði býrakýr, karýncayla yarýþýr.
Gökten üç elma düþer, biri onun baþýna
Diðer ikisi ise okuyanýn baþýna.
Not : (Merhum Eflâtun Cem Güney’in Açýl Sofram Açýl adlý
Masalýndan manzum hale getirilmiþtir.)


Sosyal Medyada Paylaşın: