iklim seferinden...

Güllere mahsunluðum konuyor
sebeplere gerek duymadan..
Aðaçlarda hüsranlarým ötüþüyor
bir makam, bir ritim tutturmadan..

nefes nefese kahkahalara sýzan heyecanlar
sonrasýnda pes dedirten sorgularla geçen hezeyanlar...

vahþet,vahþet olalý beri aþmamýþtýr böyle kendini,
bir kez ölüp dosta kavuþacakken
dosttan ayrý tutup her gün öldürüyor...

beni kandýr
varlýðýna susayan gönlüme deva ol
ýsýt sonra, buz kesince yokluðun..

hakkýmý helal etmiyorum, içimdeki volkanlarýma
çýðýrtkan boþluklar onlar,ateþ kusan
ve kollarý da var onlarýn ,boðar da boðar
sükutumun huþusunda bir aslan yatar...

kýrýlmasýn kalbin çocuk!.
bulutsu gözlerin yaðmurlarý sana deðil,
kasýmpatý açar tohum kabul etmez topraklarýmda,
mazimde boþ yere boþ þeyleri arama...

yaðmurlarý çaðýrma çocuk
o çocuksu gözlerinle
onlar umudun veraset ilaný..
sýrtým sývazlayan hançer olur sonra,
leyla ve mecnunu sayýklayan rüyalar..

ve saat onda baþlayan akla geliþler,
sonra ona kadar sonsuz bekleyiþler,
vuslat kývamýnda tatlý hasretler
buharýnda yar hayali kaynayan düþler...
Sosyal Medyada Paylaşın: