Babamý gördüm bahçedeki dut aðacýna týrmanmýþ dut yerken penceredey’dim ben onu izlerken gördü beni gülümsedi bana belki de ilk ve son gülümsemesiy di o bana epey zaman geçti gülmedi bir daha bana
nasýlsýn? Da demeyeli olmuþtur sanýrým bir ömre yakýn Sosyal Medyada Paylaşın:
cihan balcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.