Velhasýl yine aklýmdasýn Yine o soðuk gecenin tam ortasýnda Ayný çið yaðýyor baþýmdan aþaðýya Sen varken kolumu kemiren o aðrý yine Ayný yerinden baþlýyor sýzlamaya.
Sis çöküyor baþýmýn zirvesine Bir ses çýnlýyor kulaklarýmda Dün kadar taze kokun Hala burnumun ucunda.
Söz veriyorum kendime Susuyorum Sus geliyor yüreðime Söz kalýyor yine dilimin ucunda. Söyleyemiyorum.
Kar yaðýyor bedenime her gece Kar ki ne kar; tiril tiril titriyorum Alev alev yanan yüreðime raðmen Yinede üþüyorum.
Akýyor gözyaþlarým yanaklarýmdan Bakýyorum tuzu tam kývamýnda Büyüyememiþ o çocuk hýçkýrýðý Ve daha gýrtlaðýmda
Söz veriyorum yine kendime Sus kalýyorum; söz bitiyor Þakaðýma sýktýðýn kurþun Yangýnýn tam ortasýnda Donuyor.
Söylemiyorum Söz verdim diyorum Susuyorum Sormayýn söyle(ye)mem.
Kamil TAN 15,12,11
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemal Kamil TAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.