"MOR MENEKŞELER ZAMANI"
Buðulu sesinle al benide götür
Seyyah olup aþýlmaz sanýlan daðlarý aþalým
Yaðmur olup çöllere yaðalým
Can olup,kök olup,doðalým
Güneþ saklansada asi bulutlar arkasýna,
Yaramaz çocuk afacanlýðýnda,
Bir aðacýn körpe dalýnda,
Meyve olup tutunalým,inadýna
sevda,
aþk,
hayat ve biz!!!
Koþumundan kurtulmuþ bir kýsrak,
Özgürlüðü koklarken gidiyor koþarak
Belki esaretine yine döncek
Olsun,þimdi özgürya doru kýsrak
siyah gözlerin,
baygýn bakýþlarýn,
dokunsam aðlayacak.
Gel artýk sýðamýyorum bu þehre,sen olmadýðýnda,
Hani dönecektin mor menekþeler zamanýnda,
Sabrýma þerbet eyledim,menekþeler vazomda,
Giden gölgeler döndü,bekliyorum ben hala.
minnet,
muhtaç,
yarým kaldým eksildim.
Avereliði meslek edindim,dilenirim köþelerde,
Parkta, bir bank üzerinde,soðuk gecelerde,
Sabahýn seherinde üzerime inen çið’lerde,
Seni arýyorum bütün simalarda,yoksun yinede.
söz vermek,
sadakat,
aþkýn tanýmýnda.
Vurgun yedim,fersah fersah derinlerinde,
Hissizleþti bedenim,kalbim hala seninle,
Düþlerimi yitirdim,hasret denizinde,
Turnalar döndü,sen yoksun içlerinde.
kokun,
gülüþün,
hepsi benim özlemim.
Turfanda baharý sakladým,koynumda,
Mor menekþeler ektim pencere önünde saksýda,
Döneceðim demiþtin,menekþeler zamanýnda,
Gelmiyorsun,onlarda küsecek en sonunda,
umutlarým,
sabrým,
bitmek üzere.
Artýk,korunmuyorum ne yaðmurdan ne soðuktan,
gerek kalmadý,hala yok muþtu,nu veren,
Feragat ediyorum olasý hayatýmdan,
Sen gelme,belliki memnunsun sefil hayatýndan.
mor ve ötesinde,
leylak ve menekþelerin,
ölümünde renginde.
" SEZAÝ KONUK "
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.