Mevsim döndü yine, Kaç güz gecti ? Saymýyorum artýk.. Kaç ecel, yokluðundu ? Tehet geçti.. Bir türlü ölemedim..
Boynumda sýkýca baðlanmýþ, Bir halat var, Nefes alamýyorum, Içimde yer etmiþ bir yara var, Kabuk baðlatamýyorum.. Öyle bir savaþtý ki verdiðim Sevdan uðruna; Barýþamýyorum yarýnýmla.. Mahkumum sonsuza dek. Bu idam tezgahýnda..
Dayan diyiyorum, Gönlüme, dayan.. Sus diyiyorum dilime; Sus.. Çok istesende Konuþamazsýn.. Haykýramazsýn avaz, avaz Içinden geçenleri.. Tutuklusun..
Umut yok, mutluluk yalan.. Ne var ki þu dünyada benim olan.. Ayaðýma serseler bu vakitten sonra Kýrmýzý halýlar.. Hiç bir kuvet beni yaþama baðlayamaz.. Kaç ecel, gördüm ben ? Hiç kimse ! Ve hiç bir þey onun yerini tutamaz..
Hasret dolu bir ben var, Hala aklýmda yaþanýlanlar Can yanýklarým ,pansumansýz.. Aðrýlý, sancýlý, Her gecenin sabahýnda; Yeniden doðan özlemler... Eylem yaparcasýna, Baþkaldýrýyor bana..
Dayan diyiyorum, Dayan.. Elbet bir gün, Can bedenden ayrýlacak, Iþte o zaman ! Bu esaret nihayet son bulacak..
Yazan: Gönül Cesli Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖNÜL CESLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.