SEN GELMEYÝNCE
Sen gelmeyince cemrelerime
Týpký kurumuþ yapraklar gibi
Kara topraðýn baðrýna düþtüm
Çiðnendim ayaklar altýnda
En ufak olana kadar kýrýldý
Beslediðim bütün duygularým
Biliyorum bir daha gelmeyecek
Hazanýmdan sonra baharlarým
Aðladým hýçkýra, hýçkýra
Erkekler aðlamaz derler diye
En meçhul, en kuytu köþelere savruldum
Erittim içimdeki bütün yaðlarý
Yosunlu yanaklarýmý çürüttüm
Sen gelmeyince gündüzlerime
Týpký kara bahtým gibi
Karanlýk gecelere sýðýndým
Kaçtým kendimden bile
Ne kullara nede aynalara göründüm
Kapadým perdelerimi
Bütün ýþýklarýmý söndürdüm
Aðladým hýçkýra, hýçkýra
Erkekler aðlamaz derler diye
En meçhul, en kuytu köþeme büründüm
Akýttým kan kýrmýzý yaþýmý
Saldým içimdeki bütün hüzünleri
Yürek sancýlarýmla süründüm
Sen gelmeyince feryatlarýma
Týpký yetim çocuklar gibi
Masumca boynumu büktüm
Oynamadým misketlerimi
Koþmadým sokaklarý, caddeleri
Bütün yarýnlarýmý, ümitlerimi döktüm
Rüyalarýma bile gelmeyen
Kâbus dolu uykulara yattým
Korktum fýrtýna ýslýðýndan
Aðladým hýçkýra, hýçkýra
Erkekler aðlamaz derler diye
En meçhul, en kuytu köþeme çekildim
Avuttum içimdeki bütün çocukluðumu
Korkumu, kasavetimi kuruttum
Sen gelmeyince mezarýma
Týpký dikili cilalý taþým gibi
Dikildim karþýsýna yollarýn
Nöbetini tuttum býkmadan yorulmadan
Her geçene seni sordum erinmeden
Duyan olmadý efkârýmý yaratandan baþka
Kestim yüreðimdeki en kýymetli yerini
Acýttý ayrýlýðýn býçak yarasý gibi
Aðladým hýçkýra, hýçkýra
Erkekler aðlamaz derler diye
En meçhul, en kuytu mezarýma yattým
Çürüttüm bedenimi kalmadý emarem
Hesaplarýmý mahþer gününe býraktým
BÝLAL TEKÝN (SIRLISES)