Ülkem

muþtunun hararetli dudaðýndayým ülkem
gelsen ayaz gecelerime
ýsýnacak birden hecelerim
sabahý görecek esmer çocuklar
daye’lerin bir daha aðlamayacak
yabo’larýn bir daha þiirsiz kalmayacak
günün yirmi dört saatini
bin bir rengini yad etmekle
vakit geçirecek dengbej’lerin
söz baðrýnda hayat diyecek....



kýrlangýç kokulu akþamýndayým ülkem
asýrlardýr açýk penceremde geliþini özlemekteyim
konarsan ellerime konargöçerliðim(iz) bitecek
köyüm eski havasýna bürünecek
badem çiçeklerim daha þen açacak
gelecek mazi olmaktan çýkacak
alfabemizin bozulmamýþ
yýkýlmamýþ diri sözcüklerinde...



seni tespih tespih sayýklamanýn duasýndayým ülkem
sen de biliyorsun aþkýmýz böyle yavan
böyle yasak
böyle dört duvar ardýnda
böyle birkaç adýmlýk yol deðildi(r)
ki cizre botana nuh peygamber uðrarken
bizim aþkýmýz mem û zîn destanýydý
ve bizim sevdamýz sîyabend û xecé zamanýydý
süphan daðlarýna kar taneleri düþerken
van gölü maviliðinde...



seni dimdik ayakta
seni kendine iyi bakacak vakitte bulma arzusundayým ülkem
ah ülkem
ah can dediðim
ah öksüz çocukluðum
ah yetim yurdum bir gül
gülsen çiçeklenecek her bahar
her þarký melodisine kavuþacak
ve her masal mutlu sona ulaþacak
gülümsemenin kehribar kokusunda...

_________________

Daye: Anne

Yabo: Baba

Mem û Zîn: Mem û Zîn, Ahmed Hani’nin (Kürtçe:Ehmedê Xanî) 17. yüzyýl’da yazdýðý ünlü manzum eseri.

Sîyabend û xecé: Xece, Van’da Sipan Daðý civarýnda yaþayan çok güzel bir kýz... onun aþýklarý çoktur. fakat o yalnýzca Siyabend’i seviyor. Tüm aþk efsanelerinde olduðu gibi bunlarýn da kavuþmalarýna engel olan birileri vardýr. aþýklarý ve akrabalarý... onlar kaçmaya karar verir. sipan daðýnda yaþamaya çalýþýrlar kaçak olarak. bir yaban keçisini yakalamaya çalýþan Siyabend sipan daðýnýn uçurumlarýndan düþer ve daðýn altýnda bulunan Van Gölü’ne düþmek üzere çaresiz yuvarlanýr. fakat uçurumda bulunan bir aðaç onun düþmesini engeller. Siyabend o aðacýn sivri dallarýndan yararlanarak tutunmaya çalýþýr. fakat yaralanýr ve tutunarak hem yukarýdan seslenen Xece’ye olan aþk acýsý hem de kan içindeki vücudunun acýsý içinde çaresiz kalýr. Xece’nin (Hatice) onu kurtarmak için onun yanýna gitmekten baþka çaresi yoktur. Hem o ölürse ben yaþayamam diyerek ölümü göze alýr. o da atlar ve Siyabend’in tutunduðu aðacýn üzerine düþer. onun aðýrlýðýyla sallanan aðaçta tutunamayarak ikisi Van Gölü’ne düþer. onlarýn burada aylardýr yalnýz yaþadýðýný bilenler, onlarýn bu þekilde düþerek öldüklerini sonradan aðacýn dallarýnýn kýrýk olmasý ve kan izleri taþýmasýndan anlarlar. söylenenlere göre onlarýn tam düþüp öldüðü yerde daima iki tane kavak aðacý bulunur. kimileri de onlarýn izlerinden kalan yerlerde her bahar mevsiminde iki grup halinde (Xece ve Siyabend) güzel kokulu güller yetiþir...

dengbej: Söz anlatýcýlarý, halk ozanlarý.
______________________________________



...............................
Mehmet Selim ÇÝÇEK
13 Aralýk 2011,,,01.29,,,Gelibolu



Sosyal Medyada Paylaşın: