Yeter artýk sýkýldým, gelen giden soruyor Yalnýzlýk denen illet, etrafýmý sarýyor Aþk herkesle kavgalý, deniz bile dalgalý Bunu hüner sanan yâr, bensiz bir aþk arýyor.
Kýbleye döndüm birden, farkýnda olmadan ben Elimde deðildi bu, kalbe bir konuktun sen Saniyeler koþuyor, dakikalar coþuyor Bu ayrýlýktan býktý, bak bedenimdeki ten.
Kaderimle baþ baþa, sordum seni dað taþa Nerede sevdiðim yâr, dedi beladýr baþa Ben razýyým her þeye, buna bile razýyým Nezle olup hapþýrdým, yâr demedi çok yaþa.
Ezelde olsan da sen, çekip alacaðým ben Bu yalnýzlýk bitecek, yeter kalbimdeki sen Aþk nedir bilemezsin, çünkü aþk yaþamadýn Seni sensiz sevmektir; aþk bu gücün varsa yen. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.