Yavaþ yavaþ kanlar sýzýyor bedenimden,ÖLÜYORSUN!ama ölüm sana çok erken,bilmem hissediyormusun?yoksa hissetmeyi de unuttun mu?Beni býrakýrken!Ama olsun ben sana anlatýrým,onun ne olduðunu ve nasýl acý verdiðini...Önce ’herþeyimsin’diyen insanýn artýk ’bitsin’demesiydi ilk ölümüm hatýrlýyorum... Derin bir sýcaklýk hissedersin tüm vücudunda sonra yavaþ yavaþ kanýn çekilir...Acý yok sadece hiç olduðun için derin bir üzüntü ve artýk olmayacaðýný bilen bir þuursuzluk ve son!Son damla...Son bakýþ...Son gülümseme...Son nefes...Sonun baþlangýç olduðunu o gün öðrendim ve seni þuan içimde KATLETTÝM!!!.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinem BUSE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.