kararan karbeyaz düþlerini duvak yapýp uzatmýþtý
acýlarý körleyip iliþtirmiþti saçlarýnýn hazan sarýsýna
topuzu kulak uçlarýnda aðýrlaþýyordu
gözlerindeki hüzün kaçýþlarýn en uzaðýydý
ufku gözetliyor
gelecek
gelecekse eðer
geçmiþin ince naðmeleriyle boðacaktý...
buruktu gamzelerin ay çukurlarý
dudaklarýna kayýyordu zulm eden üzüntü çýðlýklarý
sýcak duygularý bir bankta öldürmüþtü
baharlarýn en deli yanýný
soðukta
yapayalnýz
içindeki yangýnlarýn tek sebebi
o adamý
sevdasýz býraktýrmýþlardý...
düþleri kanatlarýndan vurulmuþtu
zorla mahkum edilmiþti zindansý tene
gecesindeki koyu mavi þehirleri
öldürmüþlerdi...
ölü þehirlerin sokaklarýndan
arýndýrýlmýþtý çocuklarýn toz pembe gizleri...
gök gözlünün düðün çiçeði bile neþesizdi
ellerinde aðýrlaþýyordu en sevdiði orkideler
hiç olmamýþtý
hiç aklýna gelmemiþti
nefret duyacaðý bu eþsiz bukete...
bakýrdan bir tel olsa yeterdi parmaðýnda
(sevdiði adamdan olan)
pýrlanta çakýl taþýndan farksýzdý þimdi
dünyevi mücevher
aydýnlatmýyordu
ruhunun karanlýk gözlerini...
kalabalýk,
eþ-dost yabancýydý ona
sahte perdeli gülücükler yaymak
ölümlerin en beteriydi belkide
o ise krem rengi ayaklarýnýn altýna alýyordu
bütün tebessümleri...
üstündeyken o kadar sert
ve o kadar saðlamdý ki bilekleri
eser yoktu sevdiði adamýn yanýndaki gibi
güvercin ürkekliðinde salýnýþýndan
olmadý...
olmadý sevgilim diyordu
fluya kaçýrdýlar seninle bütün seviþmelerimi
her bir kareyi
herbir köþesini cennetin
mateme boðdular...
affet,
affet diyordu paramparça kalbi...
ertesi kararan ömrüne atarken imazayý
mürekkebin karasý çalýnýrken
yýrtýlsýn dilimdeki duayla
bu kara
bu keder yazgýsý diyordu...
yaþarken kefen giymek neymiþ
ciðerlerinden aþký ç/alýnýnca anladý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.