vedalaþýyor yýldýzlar ve daðlarýn üzerinde gezinen ay eserken seher yeli çocuðum gül yüzün kuþluk vaktinde
sevmeye asýrlar öncesinden baþlayalým kurtarmak için çocukluðu gittikçe yalnýzlaþan insanlýðý aceleci aþklardan, zamaný bol savaþlardan kurtarmak için çocuðum
ebedi aþklar yaþayan bu topraklar çocuðum tahta kaþýklardaki tarhana kokusunu unutmaz unutulunca umudun kokusu söylenecek türkü kalmaz sonsuz sevgi, hasrete uzanmýþ topraðýn koynuna kara toprak hiç ölmez ve hep ýþýldar yýldýzlar sen de ölmedin çocuðum daðlar ýslýklý yürüyüþ yolu renk renk çiçeklere batýr ruhunu
unutkan bir bahçývan gibi emeðin yeþilinden sevginin mavisinden beslenen bir gül tohumu çocuðum, avucumuzda kalakalmýþ eserken seher yeli bir türkü söyle bulutlarý matem yüklü þehirlerden bu saatlerde sessiz akan ýrmaklardan yollarýn, yollarýn çok ötesinden duyulsun sesin saf, temiz ve yozlaþmamýþ insanlar ve yaðmur bile susamýþken sevdaya bir türkü söyle çocuðum umuda sýyýralým yorganlarýmýzý bu gökçe köy bu dað, bu taþ bu büyük þehir bu fabrika bu yýlgýn kýþta duyulsun temiz sesin güneþ açmak üzere duysun temiz insanlar