Hep Çizmek İstediğim Kentti,Barış

haritalardan çýkardýðým bir kentti, yalnýzlýk
oysa ne çok nüfusu vardý
hayat duvarýna yüzünü kapatýp
sayý sayan çocuklarýn oyunlarý içinde bile
hep ebe kalýrdý

haritalardan sildiðim bir kentti, kýrgýnlýk
uðramasýn diye hiç kimseler
adýný bile anmasýn diye
orayý gösteren bütün tabelalarý kýrýp
yollarýný yýkýp
yeni baþtan düzenledim,
her yüz metrede bir,
sevgiye… sevgiye… diye yazýp

haritalardan hiç çýkarmadýðým
hatta yenilerini eklediðim bir çok kentti, hüzün
çünkü onlar sonbahar yapraklarý gibi
sararýp düþerken,
ben, akýp gittim yüreklerden
yalnýzlýða, kýrgýnlýða dair ne varsa
hepsini katýp gözyaþlarýmýn önüne
akýp gittim…
yüzünün hüzün kokan kumsalýna
sýðýnarak bir deniz kabuðu gibi
mavisine hasret kalmýþ sevgilere

haritalara hep çizdiðim bir kentti, ayrýlýk
çünkü hep yeniden baþlardým hayata
annemin sarý sýcak kucaðýnda
salýp gökyüzünün ipini
baðlardým kuyruðuna yitik sevgileri
ve günlerce seyrine dalýp
beklerdim,
haritalardaki tüm kentlere
barýþýn,
bir bebek gibi gülümseyiþini...

01.06.2005 / 22:51 Ýzmir


Sosyal Medyada Paylaşın: