dilimin üstüne deniz koydum dalga içtim tuz yedim doydum ben sularda deðil susuzluklar da boðuldum ben kýyýlardan deðil karalardan kovuldum
ne balýktým ne de yosun oldum ben beni bende buldum ben zaten olduðumdum
gözümün içine oturdum hülyalarýma dokunup rüyalarýmý tuttum ben aklýmý deðil akýlsýzlýðýmý unuttum ben gerçeklerden deðil gerçeksizliklerden kovuldum
ne güneþten düþtüm ne de aydan ben beni bende buldum ben zaten olduðumdum
yüreðimden geçen yola koyuldum varmak için degil almak için deðil ermek için ve sadece vermek için deðil görmek için bilmek için ben istikametlerden deðil yanlýþ iþaretlerden yoruldum sana göre belki kayboldum ama ben zaten akýllýlarla deðil yüreklilerle mutlu oldum
ben beni bende buldum ben zaten olduðumdum
bir þiir ölür bir þair doðar bir þair ölür bir þiir doðar
ölümde yaþam yaþam da ölüm var yazýla yazýla satýrlar kendi yazgýsýný anlar acýya tatlýya baðlý kalmaz ki tadlar yaþamýn anýnda anlarý var aþkýmýn can içinde canlarý var
ben beni bende buldum ben zaten olduðumdum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.