kimbilir kaç zemheride gül /dürdüm yanaklarýma kimbilir ki kaç fýrtýnadan sakladým seher ýlýmlýðýna mesrur gülüþlerimi kimseler bilemez aðrý daðýna týrmanmak gibiydi aðýrdaðlarý yükleniþim kimseler bilemez ki alenen aslan gibi kükrerken gizlenen ceylan ürkekliðinde adýmladým yürekleri yýkýlmadým sendelemedim gözbebeklerimde bir ýþýk vardý her daim yaþamak adýna yürek yolumda
ben hiç kimseye yaslanmadým ne kadar yorulsamda sýrtýmý dayamadým yaslanacak omuz ben oldum dayanacak duvar ben oldum da ’ben’ oldum kah kayboldum kah yoruldum ama sendelemedim yýkýlmadým sadece saklandým
gel gör ki þimdi nerdeyim ben sende sendeledim sendelendim çünkü ben sana yüreðimi yasladým yüreðinin kapýsýna dayandýmki ’sen’ olayým sende ’beni’ bulayým bak þimdi nehaldeyim yanaklarýmda ki güllerin boynu bükük gülüþleri dökük omuzlarýmda ceylan gözyaþlarý gözbebeklerimin ýþýðý sönük
ölmedim ama yaþamýyorumda Sosyal Medyada Paylaşın:
selma koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.