Ebedi sessizlik...
Huzurun içinden gelen soðuk rüzgarlar.
Ýçinde kimsenin duyamadýðý çýðlýklar.
Sebebi sevdanýn yanýlgýsý.
Ýnliyor ölümü kabullenen beden...
Sanki günaha boyanmýþ avaz avaz çýðlýk,
Ýþte bu ölümün soðuk karnavlý,
Bu karnaval hüzün baharý,
Fýrtýnalarda kar , Lodosta ateþ var..
Ürperir ufacýk yürek sýzlar,
Sanki cehennemde...
Cennetin sesi ancak gizlidir
Hak yolunda ýrmaklarýn ýþýltýsýnda...
Korkutuyorsa ölüm beni,
Bilki sebebi sensizliktir.
Benim cennetim huzur benim nedarem sensin.
Artýk ölüm korkutmuyor beni/severken.
Yanýmda bir sen olsan yeterdi.
Benim acým,
Bitap düþtüðüm , yenildiðim günlerde.
Sensizken ben her gün ölüm döþeðinde
Acý çektirdin de bana
Býrakýp gittin de beni ne oldu?
Sebebi neydi sevdiðim?
Hayata yenilmem miydi?
Neydi?
Gemilerimin tek bir sesi var
Uzun yollardan duyulan
Hayat yenilgiydi
En sonunda baþa çevirilip sonu unutulan
Ve kurbandým bir ücra köþede ,
Hayata gafil avlanan...
Ölüm iÇin bekçi mi gerekli
Þu beden elbet bekÇisiz de yanar.
Sen olmasanda yanardý bu beden
Ve zaten öyle de oldu ...
Sensizlik titretirken bedenimi,
Ben yandým cehennem ateþlerinde ,
Cennet denen o yerden çok uzaklarda
Ýnsan denen canýný
Yettigi kadar yaradana sunar
Ölüm yine korkutuyor canýmý...
Mesaketli yollar yine sensiz
Yersiz gelen hasret,
Yoklukta zorlða pes ettiriyor..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.