yağmur damlası & kestane

bir yaðmur damlasý,
bir kestanenin üzerinde...

týk týk týk.
al beni kestane.

almam
gözyaþý gibisin sen.
kendimi;
senden saklayamam.

ama ben,
üþüyorum kestane
ýsýtsan beni
akmasam çamurlu yerlere

açýlmam,açýlamam
bir deðilsin sen
senden sonra,
fýrtýnalarla boðuþamam.

tatlý dil meydan savaþýnda,
kestane ise;
korksada,
kabuðunu ayýrmada.

bu soðuklukta ne yaðmur damlasý ?
sevgi yok muydu sende ?
bak donuyor hücrelerim.
geldiðinden beri ellerinde.

ben ýsýnýyorum kestane.
ama sen donuyorsan,
son zerrenin,son hücresinde
ben bulurum ýsýnacak baþka bir kestane.







Sosyal Medyada Paylaşın: