ZAMAN
Yitik zamanlarýn savaþçýlarýydýk
Mýzraklarýmýz ve kýlýçlarýmýz vardý
Yiðitçe, teke tek dövüþtük
Vadilerden ,
Nehirlerden,
Kasabalardan,
Þehirlerden geçtik
Nice gururlu insanlar tanýdýk
Çoðunu arkamýzda býrakýp ilerledik
Gençtik hatta çocuk bile sayýlýrdýk
Ama zaman deli bir çaðlayan gibi
O aktý ve aktýkça kýr düþtü saçlarýmýza
Bir an durduk ve düþündük
Geride ne de çok þey býrakmýþýz meðer
Aþklar, sevgiler, anneler ve oðullar…
Sevinçler ve hüzünler býraktýk
En acýsý ise umudu býrakmýþtýk
Çok mu geç kalmýþtýk acaba
Bir gayret dönsek yetiþir miydik
Zor artýk çok zor dostum
Çünkü; ihanet ettik zamana
Efendisiyken zamanýn
Pervasýzca tükettik onu
Acýmasýzdýk ve gözümüz karaydý
Yenilmez sanýyorduk kendimizi
Oysa ne kadar da körmüþüz
Þimdi intikam alýyor bizden zaman
Hem de ömrümüzün sonbaharýndayken
Sararmýþ yapraklar gibi önce düþtük dalýmýzdan
Sonra topraða karýþtýk ve dönüþtük…
"MYA"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.