Zîn’in damaðýnda asýlý unutulan, susuzluktu yokluðun
Benliðimi týrmalayan Mem sanýþlý düþüþler,
Mem hitabým, Zîn kaybýmdý gözlerin.
Kar yaralý, birden fazla Leyla’lý zamandan irkilip
yeni yetme leylili zamanda otur, sual eyle
Leyla, adýn neydi senin?
bilenmedi adýn, ne olduðun
Karma karýþýk alýþkanlýklarýn
manasýz figürleriydi bakýþmalar
sonbaharda reddedilen
dilimin küssel ahengi
gözlerinin sokaðýmda ýþýldamasýydý
ilham bekleyen periler ölümü sürünürdü
mevki zaman ýnkýlabýna
dýlþâdýmdýr gönlü aftýmýn vebalý soluðu
sus sen!
Ýktidarsýz aþklarýn asýr döngüsü sevdalý zayi
Kelebekleri tutsak et, ve ellerini
kýyýlarýmýn dirheminden uzak tut
bahar sanýyorum tutkuyu
sokaklarýn efsuni akþamýma sarýlýr
korkularýn terleri týrnaklarýma sokulur
salýver deh reyi salýnsýn ömrümün tuz kaybýna
yýrtýnan akþam ile sefil üstüme
soðuk mektep kaybýyým yýrtýlan naðmeyim
zihnimde heceli hurafe çaðrýlar ekiyorum
soðuk zaman diyorum üþür bende
utaþamam sevdalý sulara
içimde
sarýdan kýzarýk son tanesiyim baharýn
buruþuk kýrýlan çýtýrtýyým
gözlerine giderken parmaklarýna saklanýyorum
neden bana dönük hükümler savurur sormuyorum
tanrýnýn elleriyle sunulmuþ bir figüran kurguyum sorgulamýyorum
Gözlerinde kan tipilerine tutuldum kirpiklerime Mem zýndaný iþlendi
üþüdüm söylemiyorum
biliyorum
Zîn’in damaðýnda asýlý kalan susuzluktu yokluðun
selsimden senime saðýr soluðum
benliðimi týrmalayan Mem sanýþlý düþüm
Mem hitabým zîn kaybým
soluðuma sunulan kýtlýktý gözlerin
susuyorum
ana dilli sýzýydý gözlerin
yarým asýrlýk kar birikti çöktü iliklerime saný
aðrýlý tarihe uzantýlý sezgiler
fiili sýyrýk gibi ezgiliydi sözlerin
sonra
zýlgýtlarda daðýldý sevdalarým
kekremsi kývamlarýn ýrk dilsizi
seslen saðýr soluðuma
aðýr uykulara savrul diyorum
ruhuna soyunan sulara sar beni
kahrýný ýlýklaþtýr sür yüzüne
sarýþýn ebeler süzülecek özrüne
kanma
üþüme diyorum sakýn terkime
sana deðil içime sövüyorum
sahi adýn neydi Leyla içimde…