sonra sularý çekildi umut denizimin... ve çekilen sulara kapýldý bir beyaz gül... karardý gökyüzü, acýsý baþladý sensizliðin ya unut dedi bir ses, ya öl...
unutmak da bir ölüm deðil mi, ölmez mi sevgi unutulmuþ aþka nasýl yazýlýr övgü... mavi umutlarým vardý benim... siyaha büründü, öldü...
Mustafa Sakman
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafasakman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.