dün kendime bizi anlattým
çizemediðimiz bir ömrün haritasýnda
büyük aþkýn basit bir romanýydý
sanki yaþanýlanlar
ürkek kaçamak bakýþlarla baþlayan
zamanda kaybolan
bir ses bir nefes olmuþtuk
belki de sonu gelmeyen bir þiir
satýrlar arasýndaki boþlukta kalan
þimdi
deniz kokan bu kentte
yalnýzlýðýmda sen varsýn yine
bir de fýrtýnalý yaðmurlar
kapýlarý kapanmýþ sevdanýn
bana kalan düþ kýrýntýlarý
hayaller koptu benden
çatlak duvarlardaki su gibi
yolumu bilmeden ilerlemekteyim
kýrýlma noktasýna geldim sanýrým
içimde büyüyen boþluðun
sessiz çýðlýklara dönüþtüðü özleminle
ve anladým ki
derinlerimde saklanan
yüreðinde tutuklu kaldýðým
hüzün yüzlü sevgilim
senden öncesi boþluk
senden sonrasý hiçlik
yaðmalanmýþ bu ömrümde...
23/09/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.