Gecenin geç vakti yýldýzlarý seyrederken, Elimde bir sigara... Yýldýzlardan akan sevdalar dolar, Önümde duran raký bardaðýma. Hasret ve hicran meze olur, Çilingir soframa.
Bilirim!... Ne yýldýzlar soframa gelir, Ne de ben ulaþabilirim yýldýzlara. Her çektiðim nefeste kýzarýr, tüter, Dudaklarýmdaki bana mahkum sigara. Uzanýrken mezelerle, raký bardaðýma, Yýldýzlar yok soframda. Olsun!?... Yalnýz baþýma, Sevdalarý içiyorum ya!...
Yediðim acý mezelerden kavrulurken içim, Her yudumda, Biraz daha geçerim kendimden. Ne raký bardaðým boþalýr, Ne mezem azalýr, bu sofrada. Çektiðim son nefese yetiþmez belki, Biter sigara. Sigaram deðil, ben biterim!.. Hayýr, Ben sevdayým ya?!...
Aydýnlanýrken ufuk, Kavuþurken gün ilk ýþýklara, Hafif bir meltem eser, Küller savrulur Küllükteki sönmüþ sigaramdan.