Ýçimdekileri birer birer dökmek isterdim. Sayfalarca,dolu doluya.. Yokluðun o kadar çok acýtýyor ki canýmý..
...En kötü ihtimaller bile baþa gelince çekilirmiþ.. Hemde öyle bir çekilirmiþ ki yokluðunla birleþince. Hayat mý seni benden çalan?Yoksa aþk mý aldý seni? Nerelerdesin !? En son attýðýn bir bakýþýn kalmýþtý senden geriye ,hani þu hep bende kalan.. Sevgin kalemimi kýrarcasýna sevdim seni.. Çok þey kattýn bana ,bir çok kez,defalarca.. Göz kapaklarým utanýr mýydý baþka gözlerden bilemedim.. Bilemedim de bakamadým ne anlattýðýna.
Özledim.
En az o gün kadar özledim seni,sesini,bakýþlarýný. Hayat yolculuðumdaki o sonsuz trende uçarcasýna özledim.
...Ne sen anlayabildin beni,ne de ben kendimi anlatabildim. Aþkýn kapýsýnda senin için yalvardýðým geceleri de bilirim. Týk týk týk...
..Zaman akarmýþ delice ve aktýkça çok kayýp verirmiþ.. Sen bende kayboldun,en çok da derinlerimde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
isilay95 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.