mavi...

en çok üç ay dayanýrsýn dediler...
yüzyýllar geçti üstünden...
hatta tesadüfün iðne deliði olsa,
üçüncü ayýn son saatinde bitersin dediler...
yüzyýllar geçti üstünden...

hala dayanýyorum...
yada dayanýyor muyum bilmiyorum,
yoksa öldüm mü ben ..!?
nedir bu sessizlik,bu haykýrýþlar da ne..!?

en çok üç ay dayanýrsýn dediler...
hani ipi fýrlatsa terzi,
bir metre ötede de bir iðne,
ip iðneden geçse tesadüfü olsa bile,
üçüncü ayýn son saatinde bitersin dediler...

çýnarlarým öldü,ben ölmedim,
sende yaþýyorum hala,seni yaþýyorum...
aklýmý yitirmiþ olsam da,
bir damla gözyaþý akmasa da yüreðimden,
buradayým ben,çizginin ötesinde...

en çok üç ay dayanýrsýn dediler...
zalim bir þarký dinlerken geçti gözlerin gözlerimden...
neden...!!!
içimden mi geliyor bu sesler,
iþitmiyor musunuz? en çok üç ay dayanýrsýn dediler...
buradayým ben...!çizginin ötesinde...!

gözlerin geldi geçti gözlerimden,
trafik yoðundu,yaðmur yaðýyordu,gitmeyelim demiþtim ben...
kollarýmýn arasýnda gözlerine bakarken,
hiç isyan etmedim,sustum...
iþitmiyor musunuz? en çok üç ay dayanýrsýn dediler...

yýllarý geri mi almak gerek?
yok yok,henüz bir saat geçmiþ üstünden...
ama en çok üç ay dayanýrsýn dediler...
iþittim,öyle dediler...
kimsenin suçu deðil bu...geçtim çizginin ötesine ,
kendim istedim...
þimdi buradayým,seninleyim,mavi gözlerin ve gözlerim...
Sosyal Medyada Paylaşın: