şiirim

Bir ilk okula baþladýðýmda,

Nedensiz aðlamýþtým.

Bir Babacýðýmý kaybettiðimde,

Sonra annem gidiverdi,

Oysa ben onlarla ömür boyu,

Hiç ayrýlmýycaðým sanýrdým.

Ve bir gün eþimi kaybettim,

Hayata isyan ettim.

Nem kaldý alacaðýn dedim,

Bir aðabeyciðim vardý onu aldý,

Artýk aðlamak içimden gelmiyor,

Bütün sevdiklerim elimden kayýp gidiyor,

Batým hayat hala devam ediyor.

Evlatlar,torunlar yeiþiyor imdada.

Onlarla avunurum derken,

Yok diyor sýra sende, hastalýk,

Bir rv bir hastane mekanýn.

Yarabbi nedir bu hayatýn cilvesi*

Hiçmi gülmeyecek benimde yüzüm?

Gözyaþlarý çaðlayan oldu,

Dalga,dalga büyüyor,

Her dalgada daha çok çaðlýyor.

Hayatta vefasýz aþýk gibi,

Kah aðlatýp ,kahi güldürüyor.

Sevdiklerin gidince,yüreðim,

Donmuþ bir volkan gibi,

Gönülden gülemiyor,coþamýyor,

Ruhsuzmu ruhsuz bir hayat,

Yüzümde maske,sanki çok þenmiþ gibi.

Hayattan ne zevk kaldý nede aþk.

Kapattým gönül kapýlarýmý sevdiklerimle,

Beraber gömdüm ta derinlere,

Bir nefesim kaldý sadece bende,

Yaþamaya mecburum ölmedikçe,

Birgün çalarsa kapýmýzý,taktak,

Alacaðýn ne kaldý dönde geriye birbak,

Diyeceðim sen gelmesende ben ,

Sevdiklerime gideceðim,

Onlarla buluþup yine neþeleneceðim.

Sadece mekaný deðiþtireceðim.

N.Sevda Cint

Sosyal Medyada Paylaşın: