Her sevgi,büyümeden önce emeklemedi mi? Sahi,emeklemek de emek deðil miydi? Bilirdim ki,O’nun yüreði de emekçiydi; Ben emek bildim seviþini, O, vermedi ekmeðimi,aç býraktý yüreðimi...
Ben emek bildim sevgiyi, Filmlerdeki gibi... O’na adamýþtým tüm emeklemelerimi; Kanadý dizlerim, Kesti can parçalarým ellerimi... Kana buladý, Cana buladý emeklerimi...
Ben,hiç koþamadým baþkalarý gibi, Hep,koþmadan önce emeklemek gerekti. Týpký eski püskü filmler gibi; Ben ilerledim, O, sardý,sardýrdý ; baþa döndürdü hep beni...
Velhasýl hiç izleyemedim ben þu "mutlu son"lu filmleri, Türkan abla ne demiþti? "Sevgi emekti..." Koþamasa da þimdi bu sevgi, Aç karnýna emekledi, Emek verdi. Zaten keder,emekçinin kaderi deðil miydi...
Selim Akgün Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Akgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.