Gün batýmýyla birlikte Karanlýk çökerken þehre Çaresizliðin kol gezdiði Bir sessizlik kaplar geceyi.
Bir çýðlýk kopar En þiddetlisinden Ýmdat diyen bir ses Deler karanlýðý Çocuk aðlamalarý Siren seslerine karýþýr.
Birer birer yanmaya Baþlarken evlerin ýþýklarý Gecenin ayazýnda Bir sokak lambasýnýn Altýnda titreyen bir adam Elleri ceplerinde Dilinde bir þarký Mýrýldanýr kendince. Kaldýrýp baþýný Bakarken gökyüzüne Arar kendine yoldaþ Her gece parlayan ayý.
Oysa bu gece Bahtý gibi kapkaradýr O koskoca asuman Ne bir yýldýz görünür Nede dost yerine Koyduðu o parlayan ay.
Ve hüzün çöker yüreðe Terk edilmiþliðin burukluðu Sararken titreyen bedenini Ýçinde kalýr anlatamadýklarý Yine yalnýzlýða doðru yol alýr...
06KASIM2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
paşaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.