Bir adam tanýdým bu þehirde. Bir kadýna aþýk olmuþ ölesiye. Þarkýlar þiirler yazmýþ deste deste. Ama bir türlü söyleyememiþ aþkýný. Bir türlü okuyamamýþ þarkýlarýný. O kocaman yüreðine gömmüþ, Herkesten sakladýðý gizli sevdasýný.
Bir adam tanýdým bu kentte. Yapayalnýz,çaresiz,ama hala umutlu. O kocaman yüreðinde yaþayan her þeyini. Kimseyle paylaþamayan acýlarýný,kederlerini. Öleceðini bilse de kimseye anlatmayan dertlerini. Yenilmeyen hayata,zorluklara engellere. Sadece yarýnlarý yaþayan ümitli.
Bir adam tanýdým bu kasabada. Pencere önünde gözü hep yollarda. Sevdiðinin çýkýp gelmesini bekliyor. Tanrýya el açýp her gün yalvarýyor. Ýki damlada yaþ süzülüyor gözlerinden. Ve bu koca yürekli adam yavaþ yavaþ tükeniyor. Kimse farkýnda deðil,kimse onu anlayamýyor... Sosyal Medyada Paylaşın:
MertGeyik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.