ANAYI AĞLATANLAR
Bir ananýn feryadý delerken yürekleri
Caným diye sardýðý can evinden vuruyor
Duvar olduðu yuva bel vermiþ direkleri
Saçlarý süpürgesi yavrusunu koruyor
Ýki sabi seyreder akýl ermez iþleri
Yetim olmasýn diye hayra yorar düþleri
Kader deyip ah eder ayyuka gidiþleri
Þikâyeti Mevla’ya divanýnda duruyor
O ki her þeyi görür görmez sanýr kör olan
Nefis þeytan üçleþir oyalar renkli yalan
Melekleþirken kadýn baþka kadýn bir yýlan
Bitirirken sevdayý sadakatler eriyor
Her çiçekten bir parmak bal yapmak mý muradýn
Sandýðýn doðrularla doðrulardan ýradýn
Ýki dünya harabe belayý sen aradýn
Yýkýntýlar içinde boþ hayaller kuruyor
Aþaðýdan aþaðý koþar adým yol alýr
Amelindir yoldaþýn fani burada kalýr
Çocuklarýn gözyaþý seni gitmeden bulur
Ýster istemez yürür hedefine varýyor
Kara saçlýnýn ahý yerde kalmaz bilesin
Beyim sanan serseri sen nefsine kölesin
Gülerken vurdumduymaz aðlayana çilesin
Sonbaharýn sonudur yeþersen kýþ vuruyor
Hani babaydýn birde reis idin bu eve
Döküldün ufalandýn nefis denen o deve
Adamlýðýn yýkýlan diþi kuþundur yuva
Baþý çeker þeytanýn ipinden guduruyor
Ýki ayak iki el insan olmaya yetmez
Kalender deyip dinler her halli insan bitmez
Yüreði güzel olan kötüyede kin gütmez
Girmiþ sesizliklerde manalarý sarýyor
04. 11. 2011
Haþim Kalender
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.