AĞAÇLAR GAZEL DÖKTÜ
Gazel dökmüþ aðaç gibiyim.
Bir defa aynaya bakamýyorum.
Bel büküldü,göbek taþtý.
Düz yolda yokuþ çýkamýyorum.
Sunalar uçup yüce daðý aþtý.
Ömrüm gazel gibi çabucak geçti.
Felek tokat atmak için beni seçti.
Ova,bayýr aþtým tepeyi aþamýyorum.
Fýrýndaki odun gibi yanýp kül oldum.
Yaðmurda döküldüm,rüzgarda savruldum.
On yedi yaþlarýnda bir esmere vuruldum.
Tutuldu dilim adýný diyemiyorum.
Önümde engel yok ama hep yerimdeyim.
Ben usanmadým gece gündüz seninleyim.
Malým,mülkü yok istersen bir canla yanýndayým.
Kilitlendi ayaklarým yanýna gelemiyorum.
Bal yapan arý gibi çiçek çiçek gezmedim.
Ömrümün tek anýnda seni terk edip üzmedim.
Gözlerim görmese bile hayalini kalbimde gizledim.
Mürekkebim kurudu resmini çizemiyorum.
Gazel döken yalnýz aðaçlar deðil,bende varým.
Aç kemeri ince belini bir defa olsun saram.
Sen murat almasan ben ne diye murat alam.
Kandilim söndü son dörtlüðü yazamýyorum.
Kahraman VARDI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.