Önce,
Kýrlangýçlar terketti, bu þehri,
Sonra sen.
Hem telgrafýn telleri öksüz kaldý,
Hem de ben.
Bir an yaðýp da sonra aniden dinen,
Kararsýz Nisan yaðmurlarý aðladý önce,
Sonra ben.
Ýçi yenmiþ ayçiçeði kabuðu gibi,
Savurup attýn beni yaþamýndan.
Masmavi bir sonsuzlukta,
Özgür bir martý gibi yaþamak varken,
Bu kentin meydanýnda,
Bu kentin insanlarýndan bir avuç yem bekleyen,
Meneviþ boyunlu duman renkli güvercinlere döndürdün beni.
Tiyatro sahnesinden dökülen replikler gibi,
Kaybolup gitti gecelerimden,
O akþamcý yýldýzlar.
Hem de bir baþýna býrakýp o Çoban yýldýzýný.
Nasýl da oturmuþ yüreðine,
Bu terkediþin onunmaz acýsý.
O da dayanamayýp yapýlan bu kemliðe,
Gözyaþlarýmýn çiy gibi ýslattýðý çimenlerin üstüne düþtü,
Gördün mü?
Kaybolan bütün yýldýzlara muhtaçtý gökyüzü.
Öyle ürkünç bir karanlýk sarmalamýþ ki onu,
Ateþ böceklerine bile muhtaçtý gökyüzü.
Daraðacý kurulmuþ, kötülükler meydanýna,
Ýhanet denilen cellat,
Asmak için keyifle bekliyor, bütün güzellikleri.
Bense,
Üç vakte kadar kavuþma müjdesi veren,
Kahve fallarýndan medet umar olmuþum.
Oysa ne güzel günlerimiz vardý.
Aþkýmýz þimdi yýldýzsýz da olsa, gökyüzü kadardý.
Kül renkli bulutlara deðen baþýmýzda,
Hiç eksik olmazdý kavak yelleri,
Hatýrladýn mý?
Þimdi bütün gülüþlerimi rehin býraktým,ayrýlýk günlerine.
Ýndirdi kuyu derinliðindeki simsiyah gözlerini,
Siftahsýz kapanan kepenkler gibi gece.
Sen yine gez, toz,
Dilersen türlü aþklar da yaþa.
Bir gün geri dönecek olursan eðer,
Bil ki,
Sen hâlâ beklenir olacaksýn.
Ýstiridye gibi gönlümü açtýðýnda,
Müstesna bir inci gibi kendini bulacaksýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.