Babam at arabasýný Hazýrlardý Gün doðumunda Kamýþlý yollardan giderdik Varýrdýk tam zamanýnda En çok tandýr ekmeði Caným çekti Bu günlerde Siz ne arýyorsun burada Diyen bir köylü sesi Asýl siz ne arýyorsunuz Biz buralýyýz Benim burada Mezar yerim var Diye verdiðim yanýt Ve babamýn mutlu yüzü
Yine gittim .O günlere Ýlk önce dedelerimin Mezarlarýna giderdik Mucize hikayelerini dinlerdik Güzel yüzlerden Çok hikaye Silindi gitti Benden bile Söz yazacaðým Ýnanan ,inansýn Ben bile soruyorum bazen Anlatýlanlar gerçek mi? Baba Ben kimseye beddua etmiyorum Dedelerimin lakabý Tökezleten yaa Kimse tökezlemesin diye Kýyasým abartýlý oldu Benim öyle hikayelerim Yok baba Ben kendi emeðimi yiyebilsem Þükür ediyorum Baþka tasam Yok baba Bakma öyle söylediðime Seni anlatacak Yeteneðim Yok baba Yine de anlatmaya çalýþacaðým Seni ,dedelerimi
Köyün bir ucunda Bir halam Diðer ucunda diðeri Hep beraber Köy meydanýndan Geçtiðimiz günleri Ahþap evin sýcaklýðýný O büyük dut aðacýnýn Altýnda içtiðimiz Çayýn tadýný Anýmsadým, Dahasý, Köy düðünlerini Kýna gecelerinde Yer yataklarýnda Hiç uyumadan Sabaha kadar Sohbetleri özledim Çok sitem alýyorum Çok uzun yazýyorsun diye Kesmem lazým baba Halam yaþýyor olsa Aþure yapardý þimdi Özledim köyümü Özledim seni Ölürken isterseniz Bir çukura atýn beni Bir insana yaþarken Deðer verin Derdin her zaman Mezarýn belli Yine de sormak isterdim Biz seni özdük mü? Baba…
Jale KESKÝNKILIÇ
5-11-2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
JALE KESKİNKILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.