sen ile başlayan sensizlikler sessizliğinde...

sen ile baþlayan sensizlikler sessizliðinde;
bir ara çýðlýk olmak gibi isteklere büründüðüm zamanlar oldu....

Ve o karanlýðý irdeler çýðlýklar arasýndaki þiirler hep sen oldun,
sen olgusu bende yer buldu, bir çok zaman,
hayatýn türlü sefaletine ve iþtiþamýna raðmen,
sen vardýn bir yerlerde gizlenmiþ, duygular ötesinde
Sana hep koþtum durdum, kilometrelerce yokuþlarý yendim....
yine de satýrlarda kaldýn sen , satýrlar seni ifade etti kelimelere,,,,,
yoktun , yoktun , yoktun...ve ömür ihtiyarlýga çeyrek kaldý..
tüm olaganlýðý ile devam eden ömür, ve akýldan çýkmaz sen ,,,

tüm sensizliklerin getirisi olarak ;
hayatý kepaze eden ben oldum, mutsuzluðu öðrettin bana,,,,
mutlu olmak varken , sen yoktun .
sen belki her hangi bir bensiz sýcaklýkla ýsýnýrken,,,,
ben sensiz ayazlarda üþüyordum.....
sen yokken ruhum hep kýþlarla dondu.....
yine sensiz ve sensizliðin getirdikleri ile
kalemi elime alýp seni yazdým durdum,
yoktun , yoktun, yoktun.... ve ömür ihtiyarlýða çeyrek kaldý....
yine yoktun , hiçbir zaman .hiç bir yerde olmadýðýn gibi..........

Sosyal Medyada Paylaşın: