Deniz kýyýsýndayým,bir bankýn üzerinde,
Önümden kim olduklarýný bilmediðim,
Kiþiler geçiyor onlarca,
Ya birbirlerine sarýlmýþlar,
Ya çocuklarýný oyalamaya çalýþanlar,
Ya da bana anlamsýz bakanlar,
Görüyor gözümün aynasý,aldýrmýyorum.
Kendimi bu insanlar arasýnda yalnýz,
Ama senin sesini duyduðum için de,
Hepsinden en þanslý hissediyorum kendimi.
Hiç biri ama hiç biri bana olan bakýþlarýný,
Anlamlandýramýyor.
Bilmiyorlar ki sevdiðim,
Bu kadar yalnýz bir kýzýn,
Yine bu kadar nasýl mutlu olabileceðini,
Sesin bütün kalabalýklarý aþýyor,
Geride býrakýyor,
Artýk o kalabalýða týkýyorum kulaklarýmý,
Yalnýz sana,sesine ve denizden Yakamoza,
Veriyorum kendimi.
Bir bütün oluyoruz sen ve ben,
Senin sesin ve Yakamoz.
Bu bütünden kimsenin,
Ama kimsenin haberi olmuyor,
Anlamsýz bakýþlar,bu dörtlüden habersiz,
Geçip gidiyor oturduðum bankýn önünden.
Sen bana sesini,duygularýný bankýn önünden,
Tüm merhametinle,ben onlarý alýp,
Taaa içimde,kalbimde yýðýyorum.
Sonra deniz beliriyor karþýmda,
Fark ediyorum,
Evet þimdi fark ediyorum,
Þaþýrýyorum,bakýyorum uzun uzun,
Evet sevdiðim,
Ay ve denizin aþkýný görüyorum,
Ay aþkýný denize yansýtmýþ,
Deniz aþkýna karþýlýk bulmaktan,
Gayet memnun,gülümsüyor,yüzü parlýyor,
Ve coþkulanýyor,dalgalanýyor,
Sevinci kýyýlara vuruyor...
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.