özlemler de biter bir gün
....
....
daðýnýk bir masada
bir hayatýn da umarsýz daðýnýklýðý
kesinlikle biraz þiirsel
ve, hasretlerde buram buram kokan nostaljik an’lar hepsi
ruhlar çepeçevre sarýp sarmalamýþ
odanýn duvarlarýnda tüm sevdiklerim
aralýk kapýdan girer eskimiþ anýlar
elde kalmýþ her ne varsa sevgiden yana
parça parça yüreklere çarpar
saatin tik taklarýnda
bir haziran sýcaklýðý sarar ki
yaðmura dönüþtür gözlerde gri bulutlar
bir baþka boyutta dolaþýr durur ruhum
ellerim toprak kokan çorak bir bahçe
saçlarýmda þefkat kýrýklarý
hasrete dair þarkýlardan biri
özlemler alýp baþýný gitmede yoklar ülkesine
bir anne duasý gibi bekler ruhlar da kavuþmayý
her nefeste biraz daha yaklaþýr aslýnda umut
yolun baþý gibi
ya da herþeyin
elbet sonu da ona çýkacak
belki daha yürüyecek yolumuz var
yolun çoktan sonuna gelmiþiz belki de
kavuþmak ümidiyle
her gün bin asýr gibi geçer geçmesine de
zaman aldýklarýný geri verir
özlemler de biter bir gün
o bir an
ve bir nefeste ...
saçlarýmda dolaþan bu þefkat sýcaklýðýnda rüzgar
yoksa senin ellerin mi anne ...
Mert YÝÐÝTCAN
04 12 2011
beykoz / istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.