Büyüdükçe Büyüdü Hicrânımız
Bilsemki dinmeyecek yüreðindeki sýzý,
Bilsem hayallerinin rengi neden kýrmýzý?
Ýþte bu muammanýn sýrrýna erdiðim gün,
Sýðýndýðýn limana tez elden varacaðým.
Ve kendi baþlattýðým bu kapkara sürgünün,
Hesabýný evvela ezelden soracaðým.
Gökler soluða muhtaç, toprak bir damla suya,
Lâkin duyduðun hasret niye, sonsuz uykuya?
Anlamak güç olsa da þimdi gönül daðýný,
Büyüdükçe büyüdü hicrânýmýz kat ve kat.
Henüz bizi bulmadý düþlenen büyük vuslât,
Henüz erken deðil mi örmek kader aðýný?
Bu bekleyiþtendir ki her demden yakarýþlar,
Bir bekleyiþ ki ölsek, bunca ölünmez ey yâr!
Çatlasýn hâsetinden þu lâhza yalnýzlýk, gel!
Gel! Yeter ki yanýma, sonrasý pek muhtemel!
Bilirsin! Hür çilene, bütün yazgýna varým.
Yine bilirsin! Seni yalnýz ben tamamlarým.
Baþlarsa o tutkulu sevda kaldýðý yerden,
Hikayesi en ulu, ihtiþâmý mahþerden.
Ýlker Tokgöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.