Ve
KENDİ SEVDALARI
KENDÝ SEVDALARI
Hepsini saysan dörtten bir fazlaydýlar
Sessizlik sanki beþikte sallanýr gibi,uyumuþtu
Ýki tarafý meyilli vadide gölgesizce yürüdüler
Soðuk nasýrlaþýrcasýna vurdu yüzlerine
Köpeðin hýrýltýsý,cephanesi bitmiþ silah gibi susmuþtu
Katýrýn bacaklarý,diðer bacaklarýný tokatlýyordu
Þimdi kenarsýz bir ufuk geçeceklerdi,kývrýlarak
Artýk o azgýn öfkeleri yoktu
Sarýya tutsak ovanýn ötesindeydi toprak
Birbirlerine geçercesine sokuldular
Nefesleri koyulaþarak tüttü,
Hepsi bir anda ayný tarafa baktý,sözgelimi
Topraða doðru kasýlarak,gözleri…..
Þimdi tonlarca kabaracaktý toprak
Kýrbaç gibi kazmalarla,çatlatýlarak
Nasýrlarýnda elleri kanlý,
Terleri bedenlerinde özgürleþerek
Onlarýnki artýk durmaksýzýn,günboyu
Toprakla birebir seviþerek………
Vedat DÜNDAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.