Ah Ulan Rıza

Neden hala gelmedi, yoksa
Saati mi þaþýrdý bu hýyar?
Gerçi hiç saati olmadý ama
En azýndan birine sorar.

Cebimde bir lira desen yok,
Madara olduk meyhaneye!
Ah eþþek kafam benim,
Nasýl da güvendim bu hergeleye!

Gelse balýða çýkacaktýk,
Ne çekersek kýzartýp birayla yutacaktýk.
Kafamýz tam olunca, þarkýlar döktürüp
Enteresan hayallere dalacaktýk.

Bu sandalý geçen hafta denk getirip
Çalýntýdan düþürdük.
Arkadaþlar ýsrar etti,
Biz de, iyi olur, bize uyar diye düþündük.

Saat sekizde gelecekti,
Bana birkaç milyon borç verecekti.
Yoksa o nemrut karýsý kaçtý da
Onun peþinden mi gitti?

Eðer öyleyse yandýk,
Gudubet gene yaptý yapacaðýný!
Geçen sene de merdivenden itip
Kýrmýþtý Rýza’ nýn bacaðýný.

Abi, kadýnda boy þu kadar;
Kalça fýrýldak, göz patlak, kafa çatlak!
Korkuyorum, bir gün ya kendini asacak,
Ya horlarken Rýza’ yý boðacak!

Bak þimdi acýdým, aþkolsun adama,
Ben olsam, vallahi baþ edemem!..
Hele beþ tane velet var ki boy-boy,
Allah’tan düþmanýma dilemem!

Aslýnda iyi çocuktur Rýza, efendi huyludur,
Herkesin suyuna gider.
Yoksa, kalýba vursan hani,
Tek baþýna on tane adam eder!

Bir keresinde, hiç unutmam
Üç-beþ zibidi haraca dadandý;
Rýza, sandalyeyi kaptýðý gibi
Herifleri hastaneye kadar kovaladý!

Ayný mahallede büyüdük, ayný kýzlarý sevdik,
Ayný kafadaydýk.
Orta ikiden býraktýk, matematik aðýr geliyordu,
Biz, baþka havadaydýk.

Ayný gömleði giyer, ayný sigaraya takýlýr,
Ayný takýmý tutardýk.
Fener’ in her maçýnda iddialaþýp
Millete az mý yemek ýsmarladýk!..

Bir tek askerde ayrýldýk,
Bana Bornova düþtü, ona Gelibolu.
Döner dönmez evlendirdiler,
En büyük salaklýðý da bu oldu!..

Bense hiç düþünmedim, zaten param da yoktu.
Hep tek tabanca gezdim.
Benim beðendiðimi anam istemedi,
Onun gösterdiðini ben sevmedim.

Neyse bunlar derin mevzu...
Anlaþýldý, bu herif artýk gelmeyecek.
Ufaktan yol alayým
Anam evde yalnýz, þimdi merakýndan ölecek!..

Gittim, vurup kafayý yattým;
Rüyamda gördüm, gülümseyerek geldiðini.
Ne bilirdim, yolda kamyon çarpýp
Hastaneye kavuþmadan can verdiðini!..

Vay be Rýza!..
Sonunda sen de düþüp gittin Azrail’in peþine!
Dün, boþuna günahýný almýþým,
Ne olur, kýzma bu kardeþine!

Öðlen kahvede söylediler, Rýza öldü, dediler
Ne kolay söylediler!
Sanki dev bir taþ ocaðýný
Kökünden dinamitleyip üstüme devirdiler!

Ah dostum... o kocaman gövdene
O beyaz kefeni nasýl kýyýp giydirdiler?
O zalim tabutun tahtalarýný
Senin üstüne nasýl böyle çivilediler?

Yani sen þimdi gittin, yani yoksun,
Yani bir daha olmayacak mýsýn?
Yani bir daha borç vermeyecek,
Bir daha bira ýsmarlamayacak mýsýn?

Peki beni kim kýzdýracak,
Kim zar tutacak, kim aðzýný þapýrdatacak?
Peki, beni bu köhne dünyada
Senin anladýðýn kadar kim anlayacak?

Ulan Rýza... ne hayallerimiz vardý oysa,
Ne acayip þeyler yapacaktýk...
Totoyu bulunca dükkan açacak,
Adýný Dostlar Meyhanesi koyacaktýk.

Talih yüzümüze gülecekti be!..
Karýyý boþayýp sýfýr mersedes alacaktýk.
Hafta sonu iki yavru kapýp
Boðaz yolunda o biçim fiyaka atacaktýk!

Ah ulan Rýza... bu mahallenin,
Nesini beðenmedin de öte yere taþýndýn?
Ara sýra gýcýklaþýrdýn ama inan ki,
Benim en kral arkadaþýmdýn!..

Ah ulan Rýza... ben þimdi,
Bu koca deryada tek baþýma ne halt ederim?
Senden ayrýlacaðýmý sanma,
Bir kaç güne kalmaz, ben de gelirim!..


Sosyal Medyada Paylaşın: