Aşkın Bilançosu

I
Gidersin; yaðmurlarda kýrýk kalýr mýzrabým.
Gidersin; ardýndan dilsiz bir ihanet gider.
Gidersin, her þey gider.
Gidersin, kalbimde bir tabur ayaklanýr,
ilgilenmez ordular, hükümetler…

Gidersin; iþte rezil bir an’dýr bu;
yazdýkça silinen sözcükler gibidir hayat.
Gidersin; bir hazin dramdýr bu!

/Kanmadým aynalara sana kandýðým kadar,
içimde bir boþluk sana yandýðým kadar…/

II
Bugün hasretin kýrlarýnda dolaþtým;
senin adýnla, aþkýn adýyla
savrulup aktým o ýrmaklardan.
Irmaklarý çöllerle, çölleri denizlerle,
denizleri düþlerle buluþturdum,
sustum kaldým sonra günleri savuþturdum...

/Ne ses ne nefes ne de bu rüzgâr baðýþlar seni;
simsiyah gecelerde budanýrken ah ömrüm,
dönüp sýrtýný giderken kimler karþýlar seni? /



III
Sen olmayýnca sesin de yoktu, gözlerin de;
bu yüzden odama resmini yaptým,
ve söküp kalbimi yanýna astým.
Sensiz kalan yýllarý da ben buruþturdum.
Kalbim hasretinde asýlý kaldý,
yetim kalmýþ anýlarý ben tokuþturdum…

IV
Daha bu solgun günlerde aþk,
yaþanýr
sözde!
Kalp,
yitik bedende;
yaðmur deðil, sanki efkâr yaðýyor kente…
Yaðýyor ömrüme, senin yerine!

/Kanmadým aynalara sana kandýðým kadar,
içimde bir boþluk sana yandýðým kadar…/
Sosyal Medyada Paylaşın: