Ağlayan Çocuklar

Kafesli evlerde aðlar çocuklar,
Odalarda akþam olurken henüz.
O zaman gözümün önünde parlar,
Buruþuk buruþuk, aðlayan bir yüz.

Ne vakit karanlýk kaplasa yeri,
Baþlar çocuklarýn büyük kederi;
Bakýnýr, korkuyla dolu gözleri:
Ya artýk bir daha olmazsa gündüz?

Gittikçe kesilir derken sedalar,
Gece; bir siyah el gözümü baðlar;
Duyarým, içime sýðýnmýþ, aðlar,
Bir ufacýk çocuk, bir küçük öksüz...

1924
Sosyal Medyada Paylaşın: