Evde Yoklar

Durmadan avuçlarim terliyor,
inildiyor ardimdan
Girdigim çiktigim kapilar.
Trenim gecikmeli, yüregim bungun,
Bir bir uzaklaþiyor sevdigim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.

Dolanip duruyorum ortalikta.
Kedim himbil, yaprak döküyor çiçegim,
Rakim bir türlü beyazlaþmiyor.
Anahtarim güç dönüyor kilidinde,
Nemli aldigim sigaralar.
Ne zaman bir dosta gitsem
Evde yoklar.

Kimi zaman çocugum,
Bir müzik kutusu baþucumda
Ve ayimin gözleri saydam.
Kimi zaman gardayim
Yanimda bavulum, yilgin ve ihtiyar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.

Bekliyorum bir kapinin önünde,
Cebimde yazilmamiþ bir mektupla.
Bana karþi ben vardim
Çaldigim kapilarin ardinda,
Ben açtim, ben girdim
Selamlaþtik ilk defa.
Sosyal Medyada Paylaşın: